Verloop

Voor iedere behandeling wordt een infuusslotje geplaatst. In geval van een appelflauwte kan er snel medicatie worden toegediend.

In de behandelzaal neemt de patiënt plaats op een stoel, met de rug naar de arts. De nek wordt ontbloot. Via röntgendoorlichting wordt de gewenste aanprikplaats in beeld gebracht. De nek wordt ontsmet om infectie te voorkomen. Het is mogelijk dat de arts druk uitoefent op de nek om de gewenste plaats te vinden. Daarna wordt de huid lokaal verdoofd dit kan ervaren worden als een spannend, branderig gevoel. Als de huid lokaal verdoofd is wordt de naald geplaatst. De arts schuift de naald geleidelijk aan op. Doordat de huid verdoofd is voelt dit net als de arts zou duwen tegen de nek. Eens op de correcte plaats spuit de arts het mengsel van lokale verdoving en corticoïden in. Het is mogelijk bij het inspuiten dat er een warmte gevoeld wordt in één of beide armen.

Na de inspuiting wordt er een verband aangebracht en verblijft de patiënt nog een half uur ter observatie in de recovery, waar de bloeddruk, hartslag en zuurtstofsaturatie worden gecontroleerd. Eventuele verdere afspraken bij ons of terugverwijzing naar de behandelende geneesheer worden geregeld. Als de parameters goed zijn verblijft de patiënt ter observatie nog een tweetal uur op een kamer. Dit om eventuele complicaties tijdig te herkennen en te behandelen. Deze behandeling wordt in principe driemaal uitgevoerd. Als de pijn weg of voldoende beter is mogen verdere afspraken telefonisch worden geannuleerd. Het effect van de behandeling treedt meestal pas na enkele dagen op. Het is ook mogelijk dat de patiënt weinig of geen beterschap voelt. Bij de volgende afspraak wordt dit nagevraagd. Soms ontstaat er pas beterschap na de tweede infiltratie.

Mogelijke bijwerkingen

De mogelijkheid bestaat dat er een appelflauwte optreedt tijdens de inspuiting. De patiënt voelt zich niet goed, zweet plots, begin van flauw vallen. Deze reactie heeft geen enkele persoon zelf in de hand. De verpleegkundige die bij de patiënt staat ter observatie kan, na orders van de arts, medicatie toedienen om zo’n reactie snel onder controle te krijgen.

Na de epidurale inspuiting kan de patiënt een zwakte voelen in één of beide armen.

Neveneffecten van corticoïden treden zelden op bij kortdurende behandeling, maar kunnen uitzonderlijk en bij gevoelige personen volgende klachten veroorzaken: overgevoeligheid (allergie), roodheid en zwelling in het gezicht, vochtophouding en hoge bloeddruk, hoge bloedsuikerwaarden bij suikerziekte, maaglast, slapeloosheid, lichthoofdigheid en heropflakkering van de pijn.

De epidurale prik kan, heel uitzonderlijk, nadelige gevolgen uitlokken: tijdelijk verergerde zenuwontsteking met stijfheid en stramheid in de nek en armen, hoofdpijn door lekkend ruggenmergvocht of 'duralek' (<1 %). Bloeding rond het ruggenmerg kan optreden voornamelijk als u bloedverdunnende medicatie neemt. Dit veroorzaakt toenemende zenuwuitval met gevoelsstoornissen, bewegingsmogelijkheden, urinaire of stoelgangsproblemen, infectie rond het ruggenmerg met koorts en nekstijfheid is ook mogelijk.

Indien u nadelige gevolgen ondervindt na een epidurale infiltratie, verwittigt u best uw huisarts, het pijncentrum of het ziekenhuis die de arts van wacht kan contacteren.